Rhodos Rond

Zaterdag opnieuw Rhodos stad ingeweest met de bus. Deze keer meteen naar de "Oude Stad" gegaan opdat we deze ook een keer bij daglicht konden bezien. Dat is goed gelukt, meteen al kwamen we bij de meest bekende straat uit, de Ridderstraat ofwel de Odós Ippotón. Een oude middeleeuwse straat die nog helemaal in tact is gebleven. Daarna via de Süleyman moskee naar het Paleis van de Grootmeester om deze van binnen te bekijken. Af en toe is de intree voor historische bezienswaardigheden best wel aan de prijs maar de Grieken zullen het wel nodig hebben zeggen we maar. Het paleis is redelijk "kaal" van binnen op wat houten stoelen en banken na. Wat opvalt zijn de mooie lampen in de diverse vertrekken. Als je binnen het paleis wandelt waan je je veilig als in een enorme vesting uit de middeleeuwen en toch is de bouw het gebouw pas in 1940 voltooid, rare gewaarwording! Na dit bezoek gegeten bij een "dakrestaurant" in de "Oude Stad". Voordeel van het eten op zo'n dak is natuurlijk het uitzicht maar meer nog het verkoelende briesje wat je op het dak meepakt. Tot slot nog een beetje door de stad geslenterd op weg naar het busstation. Weer enorme taferelen daar met dringende en schreeuwende mensen omdat de taxichauffeurs nog steeds staken.

Op zondag de tweede tour op het eiland gemaakt. Op het programma stond eigenlijk alleen Lindos. Volgens alle boekjes dè must-see van Rhodos. Opnieuw met een Skoda Fabia de weg op. Dit keer naar de oostkust die een stuk minder groen bleek. Een tussenstop gemaakt bij een kleine taverne in de buurt van het klooster Moní Tsambika. Volgens onze gidsjes was een paar meter terug een kapelletje bovenop een steile berg waar eeuwenlang ongetrouwde en/of kinderloze vrouwen als pelgrim naar toe trekken. Tja dat klint natuulijk bij uitstek als wat voor ons, wie niet waagt die niet wint toch?! Vol goede moed werd die kant opgereden. Omdat het weggetje bergopwaarst steeds smaller en slechter werd zette ik de auto maar neer bij de eerste de best parkeerplaats en ging het te voet verder. Na zo'n 200 meter omhoog te zijn gelopen was er een taverne, daar kwamen we natuurlijk niet voor dus verder omhoog moest en zou het. Niet wetende waar ik aan begon. Het bleek namelijk vervolgens een enorm steile klim van 300 meter met vele trappen op hele gladde stenen. Aanvullend was er niet veel schaduw en niet veel veel wind. Zo werd het bij 36 graden Celcius in de hete zon een hele uitdaging om boven te komen bij Kyra Tsambíka. Eenmaal boven werd het eerst een tijd lang uitblazen en op zoek naar een klein briesje. Vervolgens natuurlijk het kappeltje met Maria icoon bezocht. En toen natuurlijk nog weer naar beneden, door de gladde stenen en gladde zolen onder de schoenen ook nog een hele onderneming. De beloning in de vorm ven een flesje heel koud water bij de Taverne was erg welkom. Vervolgens nog de laatste paar meter naar de auto en op richting Lindos.

Eenmaal bij Lindos aangekomen zakte de moed een beetje in de schoenen. De welbekende en niet te missen Acropolis lag bovenop een grote rots dus wederom klimmen! De auto kon slechts aan de rand van het dorp geparkeerd worden en op een ezel zitten met het warme weer leek me ook niet echt een fijn plan dus ja toch maar weer lopen en klimmen dan. Het bleek deze keer mee te vallen, de klim was minder steil en hoog en er was veel meer wind. Bovendien liep je aanvankelijk door de kleine pittoreske en beschaduwde straatjes van Lindos. Hoewel Lindos normaal enorm toeristisch schijnt te ziijn viel het vandaag mee met alle drukte. Boven aangekomen hebben we de burcht met zijn Acropolis bekeken en van het uitzicht genoten. Terug beneden in het dorp een klein cafeetje gevonden en lekker wat gedronken. Daarna weer verder in onze heerlijk gekoelde oranje Skoda. Om te kunnen zeggen dat we ècht het hele eiland gezien hebben ging het lang de kust richting Kattavía en het meest zuidelijke puntje van het eiland Prasonísi. In de winter schijnt dit kleine eilandje aan Rhodos vast te zitten maar in de zomer is dat niet zo. Foto genomen in de categorie "been there done that" en weer terug richting het noorden. Bedoeling was door het binnenland tussen de bergen door. De bewegwijzering liet echter te wensen over en zo reden we via Apolakkia weer richting Gennadi aan de oostkust in plaats van Ístrio in het binnenland. Van daaruit dan maar weer het binnenland in. De eerste poging via Asklipío strandde wegens het ontbreken van een normale weg. De verschillende routekaarten waren al niet helemaal eenduidig, op de ene kaart stond wel een weg op de andere niet. Het bleek net iets meer dan een smal karrespoor dus niet echt verstandig en zo volgende poging twee. Poging twee was via Lardos naar Laérma. Wat volgde was een hele mooie, zij het smalle bergweg. Het uitzicht was een plaatje vooral bij het stuwmeer hoewel ook de schade van een bosbrand duidelijk te zien was. De weg ging verder richting Appóllona. Dat bleek een heel eind via allerlei scherpe bochten bergop- en afwaarts. Onderweg geen enkel dorp en slechts twee tegenliggers tegen gekomen. Da's dan best even een aparte beleving want je waant je in de middle of nowhere zonder bereik op je mobiel en hoopt dan ook van harte dat je auto je niet in de steek laat. Gelukkig bleek de Skoda betrouwbaar. Tot slot via het schattige beschutte Eleoúsa bij Sóróni weer via de westkust terug naar het hotel. Daar moe maar voldaan ons opgefrist, gegeten in het hotel en nog even naar het Griekse dansen van "The Rodian Evening" gekeken.