De Tour met 4x een Grote Klim

Woensdag zijn we aan het eind van de dag met de bus naar Rhodos stad getogen. Daar de taxi chauffeurs hier staken was het een avontuur op zich zo in een overvolle bus langs een smal weggetjes op de heuvel en door de kleine straatjes van Rhodos stad. We stapten met de hele meute uit, immers als je de halte nog niet weet: Volg de massa! De mens is een kuddedier en op die manier zal het wel goed komen. Het kwam inderdaad goed want het de halte waar we uitstapten lag tegen Néa Agorá aan, een 7 hoekig gebouw precies tussen de historische "Oude Stad" en de "Nieuwe Stad" met zijn moderne winkelketens. Met het zicht op de boten togen we naar wat de Mandráki haven bleek. Inlusief de havenpoort waar volgens de overlevering de "Kolos van Rhodos" zou hebben gestaan en waar nu twee pilaren staan met op de ene pilaar een hert en op de andere een hinde. Verder aan de haven drie lieftallige oude windmolens uit de 15e eeuw. Vervolgens won de inwendige mensen het van onze toeristische nieuwsgierigheid en werd er aan de haven een hapje gegeten. Daarna werd de "Oude Stad" bezocht, cultureel erfgoed van de Unesco omdat de gebouwen uit de Middeleeuwen er zo goed bewaard zijn. De "Oude Stad" wordt omringd door grote vestingmuren en binnen de muren is het een doolhof van kleine straatjes met winkeltjes en horeca. De straten zijn geplaveid met kiezelstenen die in speciale tekeningen zijn gelegd. Ik was bij dat ik geen hakken aan had want dan was rondwandelen een onmogelijke opgave geweest. Uiteindelijk de "Oude Stad" verlaten langs de poort bij het Paleis van de Grootmeester. Dat paleis moest nog even wachten op verdere bezichtiging want inmiddels was het laat en donker. Bovendien wouden we, gezien de staking van de taxichauffeurs en de overvolle bussen, het niet op de laatste bus gokken.

Gister een rode Skoda Fabia met wit dakje gehuurd en op het eiland wezen rondtoeren. Eerst naar Filérimos, een 276 meter hoog plateau met een oud vervallen klooster, een mooi uitzichtspunt en een gigantisch groot kruis waar je in naar boven kon klimmen via een hele kleine smalle wenteltrap. Naar boven ging nog. Natuurlijk was het warm en leek de trap oneindig maar terug werd een klein drama. Er leken alleen maar meer mensen naar boven te komen en er was bijna geen ruimte meer op het kruis dus naar even naar beneden geroepen "first there need to go people down" om de boel een beetje te managen (kennelijk zit het in het bloed) en te voorkomen dat een gewonden vielen of mensen van hun stokje gingen. Vervolgens gingen we naar Petaloudés, beter bij de toeristen bekend onder de naam Vlinderdal. Het bleek een absolute aanrader. Via kleine smalle paadjes met gladde keien en bruggetjes van dikke boomtaken zijn we in de schaduw van groene bomen 1 km naar boven gelopen langs lieftallige beekjes en watervallen met ontzetten veel vlinders op rotsen en boomstronken om ons heen. Boven was een kleine taverne en het ijsje en flesje water smaakten heerlijk na zo klim bij een temperatur van 32 graden Celsius. Toch nog een paar meter verder geklommen om boven op de berg het klooster Moní Panagía Kalópetra te bezoeken. Daarna weer naar beneden, en dat was niet persé makkelijker maar ging wel sneller, immers de foto's waren al gemaakt.

Op naar wat de 3e klim van de dag bleek namelijk die bij de opgravingen van "Ancient Kamiros", ook wel het 'Pompeji van Rhodos'. Tja een heleboel oude stenen en een zware klim in de zon. Bij tijd en wijle vind je een vlaagje wind in de schaduw van een boom en dat is dan even heerlijke verkoeling. Heel bijzonder vond ik de opgravingen niet, te meer daar je eigenlijk niet veel herkent. Toch is het volgens de boekjes van de ANWB en Marco Polo een aanrader omdat het een van de best bewaarde steden is uit het hellenistische tijdperk en het een zeldzaamheid vormt in Griekenland. Nou oké dan, "been there done that". Omdat het zo warm was werd besloten de rest van de dag door de bergen te touren in onze airco Skoda. Wat opviel was de goede wegen om Rhodos, dat touren door de bergen was geen enkel probleem. Zo gingen we verder naar het zuiden van het eiland langs slingerwegen en stille verlaten dorpjes gespecialiseerd in wijn en honing zoals Sálakos, Émbonas en Siána. Gezien de tijd, 9 uur 's avonds moest de auto getankt en wel terug zijn, werd het eindpunt Kastello Monólithos. Toch nog een 4e en laatste klim van de dag om het oude johannieten klooster binnen de omheining van een vervallen burcht op de top van een rots te bezichtigen. Daarna in één rit langs de kust terug naar het hotel. Omdat we ons door al het geklim toch te vies en maar daarnaast ook te casual voelden voor het restaurant van het hotel (strenge dresscode volgens de informatiemap) maar natuurlijk wel trek hadden gekregen, besloten we elders te eten. Wel een beetje een dilemma want we waren best moe en in de buurt zaten eingenlijk alleen maar "foute" restraurants met van die voezelige Griekse mannetjes die je elke keer op straat aanklampen en niet meer los laten tot je alsjeblieft bij hun komt eten. De vermoeiheid en de trek in eten wonnen het van leukere restaurants. Na een korte opfrisbeurt werd het restaurant Dimitrios op een paar honderd meter wandelen van het hotel vandaan. En na zo'n volle dag smaakt eerlijk gezegd alles heerlijk!