De Witte Stad

Arequipa, ook wel "De Witte Stad" genaamd, is de derde stad van Peru. Het historische centrum staat terecht op de werelderfgoed lijst van de UNESCO. Zoals in veel Peruaanse steden zijn de Spaanse invloeden duidelijk zichtbaar. Het hart van de stad is het Plaza de Armas, een plein met groen voor de imposante kathedraal van Arequipa met aan de zijden passages met bogen. Het plein lag op 20 minuten licht omhoog lopen van ons hotel. Het bezichtigen van de stad begon met een bezoek aan het mooie Santa Catalina klooster. In het klooster leefden de katholieke nonnen geheel afgezonderd van de buitenwereld. Van binnen is het klooster een klein dorp met kleine straatjes als Calle Cordoba, Calle Toledo en Calle Sevilla. Vooral de kleuren, doorkijkjes en binnenplaatsen maken het klooster erg fotogeniek. Na het bezoek aan het klooster was het koffietijd. Daartoe in een schattig straatje achter de kathedraal een restaurant bezocht. Tevens uitleg gekregen over echte en niet echte kleding van baby alpaca wol. Vervolgens een bezoek gebracht aan het museum van het ijsmeisje Juanita. Juanita is een zeer goed bewaard gebleven mummie van een Inca meisje van een jaar of 13 / 14 dat gevonden is op de top van de Misty vulkaan. Het meisje moet uit gegoede klasse afkomstig zijn geweest en is door de Inca's geofferd aan de vulkaan om moeder aarde gunstig te stemmen. Door Juanita zijn wetenschappers veel te weten gekomen over dit ritueel van de Inca's. Van Juanita zijn namelijk niet alleen beenderen en huid intact gebleven, maar ook de spieren, het bloed en zelfs de organen zijn volledig intact bewaard. Kinderen werden door de Inca's geofferd en werden gezien als boodschappers aan de goden. Ze werden speciaal gekozen en opgeleid. In het offer ritueel werden ze verdoofd / bedwelmd en achtergelaten op de hoge bergen en na hun dood daar begraven. In het museum een video van dit verhaal en de expeditie van de vondst van Juanita gezien. Verder veel voorwerpen die bij de kinderen gevonden waren en natuurlijk Juanita zelf in een doorzichtige diepvrieskist onder het ijs. Met dit museumbezoek kwam een einde aan het programma van de ochtend en na de lunch bleef de middag over om te pinnen, boodschappen te doen en even lekker te chillen bij het zwembad van het hotel. 's Avonds met z'n allen heerlijk gegeten bij restaurant Zigzag en hier voor het eerst Alpaca geproefd, heerlijk zacht vlees! Arequipa is een heerlijke relaxte stad waar het altijd lente en daarmee heerlijk weer is. Wel jammer dat je er slecht alleen over straat kunt, helemaal 's avonds.

Voor de volgende dag in Arequipa had ik me opgegeven voor de "reality tour". Een toer door Arequipa waarbij je het echte Peruaanse leven en de minder mooie kanten daarvan te zien kreeg. Een dag eerder drong deze 'reality' al hard door. Een oude verwarde Peruaan met looprek viel, gelukkig schoten andere Peruanen te hulp. Bij het passeren van de man drong de geur van rottend vlees diep door in mijn neus en zag ik de vele stinkende rottende wonden op zijn benen. Een wreed beeld van de werkelijkheid in Peru, en dan zeuren we in Nederland over zwarte piet.... Je bent zo bevoorrecht als je in Nederland geboren bent, het is een geluk waar je niets voor hebt hoeven doen. Ook bij de toer een vervolg op de 'reality check'. Het begon bij een bezoek aan de markt waar de gemiddelde Peruaan zijn boodschappen doet. Een walhalla voor de keuringsdienst van waren. Ook hier was de geur af en toe niet te harden. Bij het fruit, de kleding en huishoudelijke spullen gaat het wel, bij de afdeling vlees en vis wordt het al minder, daar waar ze de vuilnis storten is het niet te doen en doe je je kleding maar het beste voor je neus. Daarna gingen we naar een steengroeve waar witte bakstenen voor goedkope huizen uit de rotsen worden gehouwen. Vanwege deze stenen de bijnaam van Arequipa. Het werk in de steengroeve is zo ongeveer de slechtste baan die bestaat. In de verzengende hitte en vergiftigende stofwolken worden per dag zo'n 15 stenen gehouwen waarvan 8 goed genoeg zijn voor de verkoop à circa 1 euro per stuk. De vrachtwagens brengen en halen het gereedschap en bepalen de prijs. Deze arbeiders worden niet oud. Al geven wij ze betere tools, een dag later zijn deze door hen zelf weer verkocht of de vrachtwagens kopen de stenen niet meer. Ze zitten in de allerlaagste economische klasse en uit zo'n klasse komen is schier onmogelijk. Door het systeem, de corruptie, slechte scholing en zorg. Vervolgens over een begraafplaats rond gereden om daarna een gaarkeuken te bezoeken. In de gaarkeuken worden zo'n 80 maaltijden per dag geserveerd aan degenen die het nodig hebben. Het is een initiatief van een aantal vrouwen om zo elkaar te helpen. Een ander sociaal initiatief was een crèche voor kleine kinderen en vooral meisjes. De hoeveelheid verkrachtingen van kleine meisjes schijnt enorm te zijn. Als 'macho papa' niet de 'papa' van het meisje is, schijnt dit veelvuldig, mede vanuit allerlei andere ellende, te gebeuren. Met het initiatief passen een aantal vrouwen op de kleine en soms iets grotere meisjes uit de buurt. In de harde werkelijkheid van het alledaagse leven van de armere mensen toch deze lichtpuntjes. Een fijne gedachte ook dat je door de toer te doen bijdraagt een deze initiatieven. Het is een druppel op de gloeiende plaat maar je moet je eigen context loslaten en de zaken in het licht van het land zien. Al onze goed bedoelde hulp, zoals de schenking van koeien door koningin Juliana en microkrediet van Maxima, werkt niet. De Peruanen ontwikkelen en groeien in hun eigen proces en alleen deze hele kleine projecten, door hen zelf gestart, lijken verbetering te brengen. De rest van de dag door de stad gewandeld en een andere markt, de jezuïtenkerk en de kathedraal van binnen bezocht. Ook deze dag weer gezellig en heerlijk met z'n allen gegeten, deze keer bij Chicha.