Nijvere Nazca

Op dag 3 werd begonnen met een vlucht over de fameuze Nazca lijnen. We vlogen met Alas Peruanas en vertrokken vanuit "Nazca International Airport" met zowaar een paspoortcontrole, metaaldetector, koffiecorner, luchtverkeerstoren en 2 gates. Behoorlijk serieus ingeregeld allemaal. De vlucht was een 35 minuten durende achtbaan over de verschillende figuren: Whale, Triangles & Trapezoids, Owl-Man, Monkey, Dog, Condor, Spider, Hummingbird, Falmingo, Parrot, Hands en Tree. Omdat de 2 piloten eerst de figuren aan de linkerkant van het vliegtuig en daarna aan de rechterkant lieten zien werden er scherpe bochten gemaakt. We vlogen op 102 meter en er was nogal wat turbulentie. Het schijnt dat je de figuren bij de schemering met contrasterend licht het best ziet, helaas zat dat er niet in. Maar uiteindelijk heb ik alleen de Whale niet kunnen ontdekken, alle andere figuren wel. Het fotograferen daarvan is nog een ander ding, in een bewegend vliegtuig, vechtend tegen een misselijk gevoel is het op hoop van zegen. Ook waren de lijnen smaller en minder diep dan verwacht. Verder waren er veel meer lijnen in het landschap waar je ook van alles in kon zien. Heel bijzonder hoe een dergelijke cultuur deze ingenieuze en nog steeds mysterieuze lijnen heeft weten te maken. Het moet een nijver volk zijn geweest. Het was dan ook een mooie ervaring maar ik was blij weer met 2 voeten op de grond te staan: Check in the box, I have got the picture and the certificate!

's Middags stond er een excursie op de planning naar de mummies bij Necropolis Chauchilla. Midden in de ruige woestenij van zand en stenen was het een vreemd soort kerkhof. De mummies zitten in foetus houding met het gezicht naar het oosten waar de zon opkomt, heel goed bewaard door het ontbreken van regen, in een graf met diverse voorwerpen zoals aardewerken potten. Het lugubere is echter dat de Spanjaarden op zoek naar Inca goud veel graven hebben vernield. Terwijl je door de woestenij loopt zie dus overal witte botten liggen, stukken textiel en scherven van aardewerk. Reisleidster Martina had terecht aanbevolen dichte schoenen aan te doen want je zit niet te wachten op een vingerkootje in je slipper. Vervolgens naar Acueductos de Cantalloc waar de Nazca een ingenieus irrigatiestelsel met kanalen en putten hebben gemaakt om het water uit de Andes op te vangen. De perfectie en zorg waamee de acueductos zijn gemaakt, duidt ook hier op grote nijverheid van de Nazca. Het stelsel wordt tot op de dag van vandaag gebruikt en heeft diverse aardbevingen doorstaan! Tot slot van de dag nog een fotomomentje bij de piramide vormige ruïnes van Los Paradones en een blokje om in het centrum van Nazca afgesloten met een gezamenlijk diner.

De volgende dag werd de lange tocht over de Pan American Highway vervolgd naar Arequipa. Vooral veel in de bus zitten. Opnieuw vroeg, 4:30 uur het bed uit. Niet echt erg want het hotel Majoro was erg charmant maar wel met hier en daar wat ongedierte in de kamer en daar slaap je toch minder van. Peru heeft te maken met het schuiven de tektonische platen met aardbevingen, scheuren en vulkanische activiteit tot gevolg. De eerste fotostop was bij zo'n scheur in het aardoppervlak. De tweede stop bij een oase in de woestijn waar olijven werden verbouwd. Natuurlijk werden deze even geproefd en was er een fotomomentje om een mooi plaatje van de oase te maken. Ondanks de verbouw van olijven is het armoede in zo'n dorp. Huizen half af of gemaakt van gevlochten matten, kippen en honden op straat en een geur waarbij je je neus snel in je kraag stopt. De derde stop was wederom voor koffie met iets lekkers, ook al was het geen zondag we doen gewoon als of. Hier de eerste alpaca gezien, wat een schattig beest. Helemaal schattig werd het toen een klein Peruaans mannetje het beestje blaadjes ging voeren, zie de foto! De laatste tussenstop was bij Camana voor de lunch en vanaf hier ging het landinwaarts in één keer door naar Arequipa. Wederom veel grijze gele landschappen. Langzaam komt de Andes dichterbij en op een gegeven moment werd de vulkaan Misty bij Arequipa zichtbaar. Een vulkaan precies zoals je hem zou tekenen, piramide vormige berg met krater. Fascinerend om te zien dat deze vulkaan op grote afstand de woestijn, met een beetje menselijke hulp, kan veranderen in vruchtbare landbouwgebieden. Ook bijzonder waren de vele landbezettingen onderweg. Mensen komen uit de Andes land bezetten in de hoop op een betere toekomst. Dat is tot een bepaalde hoeveelheid vierkante meter nog toegestaan. Er is zoveel land, de vraag is echter of dat zandland inderdaad voor een betere toekomst gaat zorgen. En terwijl de landschappen aan je voorbij trekken ben je na 10 uur in de bus dan eindelijk in Arequipa waarover volgende keer meer.