Het eerste reisverslag begint met vijftig tinten grijs en geel. Over Lima, Ballestas eilanden, Huacachina en Nazca. Na een voorspoedige vlucht met onze eigen KLM in Lima aangekomen, kennis gemaakt met een gezellige groep reisgenoten (vooral medioren volgens hen zelf ;-)) en snel moe het bed ingerold. Met wat jetlag perikelen de volgende ochtend wakker geworden in een grijs en troosteloos Lima. Waar veel andere steden in Midden- en Zuid Amerika kleurrijk zijn was Lima vijftig tinten grijs. De lucht, de bomen in parken, de huizen en de gebouwen. De lucht laat zich verklaren vanuit de Humbolt stroming langs de kust die voor veel grijze bewolking zorgt. Tegelijk levert die zelfde bewolking weinig regen waardoor niets wordt schoon gespoeld. Over alles zit een grijze waas. Gelukkig trok de bewolking open en kregen we in de middag aan de kust de mooiere kant van Lima te zien. De stad kent een Amerikaans straten systeem met horizontale en verticale straten die de binnenstad in blokken verdeeld. In de ochtend een stadswandeling gemaakt langs een aantal van die blokken met kenmerkende Spaanse koloniale gebouwen. De kathedraal San Francisco bezocht met zijn lugubere catacomben met grijzige menselijke botten en schedels. Verder een indrukwekkende wisseling van de wacht op het Plaza de Armas bij het Palacio de Gobierno gezien. De tour werd beëindigd bij de Parque del Amor met het luxe shopping center Larco Mar ernaast. Aldaar in het zonnetje met uitzicht op zee een heerlijke lunch genoten. Rundvlees en kip smaakt in Zuid Amerika toch veel echter en voller dan in Nederland. In de middag winkels bekeken, kleine boodschappen gedaan en terug geslenterd naar het hotel. 's Avonds in de buurt van het hotel gezellig met z'n allen gegeten en pisco saur (dè lokale drank) gedronken.

De volgende dag werden we om 2:40 al gewekt! Oef, zo gaat de jetleg niet echt uit het systeem. Maar het was de moeite waard! Eerst onderweg koffie met heerlijke cake, het was tenslotte zondag volgens onze vrolijke en kleurrijke reisleidster Martina. Om 8:00 uur kwamen we aan voor een boottocht naar de Ballestas eilanden. In hypermoderne open speedboten met plek voor zo'n 30 mensen de zee op met allemaal oranje zwemvestjes aan. Direct al vlogen de pelikanen mee. Onderweg langs een schiereiland een indrukwekkende Inca tekening van een cactus in het zand bezichtigd. Na zo'n 30 minuten varen kwamen de Ballestas eilanden in zicht. De eilanden zijn overbevolkt met pelikanen, allerlei soorten meeuwen en andere vogels, pinguïns en zeerobben. Zowel de rotsen als dieren in allerlei tinten grijs. Ook door alle uitwerpselen waarvan de geur minder was. Maar deze viel in het niet bij de schoonheid van al deze fauna. Het volgende onderdeel op het reisprogramma was uitleg over het maken van pisco inclusief proeverij. Picso is de lokale sterke drank in vele tinten geel afhankelijk van de fase in het destilleer proces. Na de proeverij ging het de woestijn in. Een echte duizend-en-één-nacht woestijn met enorm zandbergen en heuvels in vele tinten geel. Bij de volgende stop in Huacachina een buggy tocht ondernomen wat zich laat samenvatten als een 40 minuten durende achtbaan in het zand. De lunch werd geserveerd bij een oase in de woestijn, erg bijzonder. Daarna weer vele kilometers door een landschap in allerlei tinten geel en grijs gereden richting Nazca. Soms leek het op een 'road to nowhere' maar dan toch weer wel met vijf punten bereik op je mobiele telefoon. In Nazca vast een voorproefje gehad van de mysterieuze lijnen bij de Maria Reiche uitzichttoren maar daarover in het volgende verslag meer.